Patron Szkoły
ŚWIĘTY JAN PAWEŁ II – PATRON NASZEJ SZKOŁY
Jan Paweł II – prawdziwe nazwisko Karol Józef Wojtyła, był pierwszym i jedynym Polakiem sprawującym urząd głowy kościoła katolickiego w Watykanie. Wcześniej był arcybiskupem krakowskim, kardynałem. Na papieża wybrano go na konklawe 16 października 1978 roku, po nagłej śmierci jego poprzednika Jana Pawła I.
DROGA DO ŚWIĘTOŚCI
Karol Józef Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach. Dwa dni później został ochrzczony w kościele parafialnym przez ks. Franciszka Żaka, kapelana wojskowego, który był przyjacielem ojca. Matka Emilia wychowywała swoich synów w atmosferze pobożności. Marzyła, by jeden z nich został księdzem. ,,Ona chciała mieć dwóch synów; lekarza i księdza mój brat był lekarzem, a ja mimo wszystko zostałem księdzem” – wspominał Jan Paweł II. Niestety Karol niedługo cieszył się miłością matczyną. Nie miał jeszcze dziewięciu lat, kiedy zmarła pani Emilia. Kilka tygodni po śmierci mamy mały Lolek – bo tak nazywali go bliscy – przystąpił do Pierwszej Komunii Świętej.
We wrześniu 1926 roku mały Karol rozpoczął naukę w męskiej Szkole Podstawowej im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Był zdyscyplinowanym bardzo zdolnym i pilnym uczniem. Regularnie grał w piłkę nożną oraz jeździł na nartach. Bardzo ważnym elementem życia Karola były wycieczki krajoznawcze, a także spacery po okolicy Wadowic. Od 1931 roku Karol Wojtyła kontynuował edukację w Państwowym Męskim Gimnazjum w Wadowicach. Nie miał żadnych problemów z nauką. Już w tym wieku, według jego katechetów wyróżniała go także ogromna wiara. Podczas nauki w gimnazjum Karol zainteresował się teatrem, występował w przedstawieniach Kółka Teatralnego stworzonego przez polonistów z wadowickich gimnazjów: żeńskiego i męskiego.
14 maja 1938 roku Karol Wojtyła zakończył naukę gimnazjum otrzymując świadectwo maturalne z oceną celującą, która umożliwiła podjęcie studiów na większości uczelni bez egzaminów wstępnych. Karol wybrał studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studia rozpoczął w październiku 1938 roku. Czas od października 1938 do lutego 1941 roku to okres wytężonej nauki. Wojna odebrała Karolowi Wojtyle możliwości kontynuowania studiów, zaczął więc pracować jako pracownik fizyczny w zakładach chemicznych. Początkowo od jesieni przez rok pracował w kamieniołomie w Zakrzówku, a potem w oczyszczalni sody w Borku Fałęckim. Rozstanie Wojtyły z teatrem nastąpiło nagle w roku 1942, gdy postanowił studiować teologię i wstąpił do tajnego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Krakowie gdzie 1 listopada 1946 roku otrzymał święcenia kapłańskie z rąk ks. kard. Stefana Sapiehy. Ksiądz Karol Wojtyła pracował także naukowo, wiele czytał i pisał. Prowadził duszpasterstwo akademickie i duszpasterstwo służby zdrowia. 4 lipca 1958 roku, podczas wyprawy kajakowej po Łynie, ks. Wojtyła otrzymał wiadomość, iż papież Pius XII mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji krakowskiej. Biskup Wojtyła całym sercem zaangażował się w nową posługę, do której został powołany. Był z tymi do których został posłany: udzielał sakramentów, prowadził rekolekcje, dni skupienia, wygłaszał konferencje dla różnych stanów i grup, a także wizytował parafie.
W 1967 roku ks. abp Karol Wojtyła otrzymał kapelusz kardynalski, 29 czerwca w uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła, ale nadal zachowywał się niekonwencjonalnie; jeździł na nartach, pływał kajakiem, wakacje spędzał ze świeckimi. Po śmierci papieża Jana Pawła I konieczna była kolejna konklawe.
16 października 1978 roku około godziny 17.15 dwieście sześćdziesiątym czwartym biskupem Rzymu i następcą św. Piotra został Polak – Karol Wojtyła, który przyjął imię Jan Paweł II.
Trudno w kilku zdaniach opisać pontyfikat, który trwał 26 lat, 5 miesięcy i 16 dni. Był to najdłuższy pontyfikat XX wieku i trzeci co do długości w dziejach historii Kościoła. Papież ogłosił 1338 błogosławionych, w tym 160 Polaków, oraz 482 świętych, w tym 11 Polaków. Już na początku swego pontyfikatu Ojciec Święty wiedział, że głównym jego zadaniem jest modlitwa. To zadanie wprowadzał w czyn. Zaczęła się nowa karta papiestwa. Pontyfikat Jana Pawła II nabierał przyśpieszenia: powstały nowe ważne dokumenty, patrzyliśmy, jak papież stał się pielgrzymem, jak bardzo chciał dotrzeć do chrześcijan na wszystkich kontynentach, również tam, gdzie katolików była mniejszość. Wiedział, że trzeba iść wszędzie i ,,głosić Ewangelię Chrystusa wszelkiemu stworzeniu” Mk 16,15
W okresie wielkich zagrożeń ze strony błędnych wizji człowieka czy wprost ideologii zła, Jan Paweł II bronił człowieka, jego godności, wartości, bronił ludzkiego rozumu, prawdy, miłości, bronił wolności ludzkiej, praw człowieka, bronił małżeństwa, rodziny. Jan Paweł II wniósł do Kościoła naszych czasów i do współczesnej kultury nowe prawdy i nowego ducha.
Mówiąc o pontyfikacie Jana Pawła II, trzeba przypomnieć datę 13 maja 1981 roku. W tym dniu, w rocznicę objawień Matki Bożej w Fatimie, został on postrzelony na placu św. Piotra przez tureckiego zamachowca Mahometa Alego Agcę. Jego stan był krytyczny. Cudem ocalał. Jak sam potem wyznał, uratowała go Maryja.
Jan Paweł II od początku lat 90 cierpiał na postępującą chorobę Parkinsona. Mimo licznych spekulacji i sugestii ustąpienia z funkcji, które nasilały się w mediach zwłaszcza podczas kolejnych pobytów papieża w szpitalu, pełnił ją aż do śmierci. W lipcu 1992 przeszedł operację w celu usunięcia guza nowotworowego na jelicie grubym. Jego długoletnie zmagania z chorobą i starością były osobistym przykładem głoszonych na ten temat poglądów w których podkreślał godność ludzkiego cierpienia i odnosił je do męki Chrystusa. 13 maja 1992 papież ustanowił Światowy Dzień Chorego.
1 lutego 2005 roku z powodu komplikacji związanych z grypą Ojciec Święty został przewieziony do szpitala, gdzie zastosowano terapię, która miała na celu poprawę funkcjonowania dróg oddechowych. Dwa tygodnie później stan zdrowia Papieża, niestety pogorszył się i 24 lutego w rzymskiej klinice Gemelli Jan Paweł II przeszedł zabieg tracheotomii, polegający na umieszczeniu w tchawicy rurki ułatwiającej oddychanie. 31 marca u Ojca Świętego nastąpił gwałtowny wzrost gorączki w wyniku infekcji dróg moczowych, a także niewydolność krążeniowa i oddechowa. Na prośbę Jana Pawła II nie przewieziono go do szpitala.
2 kwietnia 2005 o godzinie 20.00 w apartamencie Papieża została odprawiona Msza Święta z uroczystości Miłosierdzia Bożego. Jan Paweł II przyjął wiatyk oraz sakrament namaszczenia chorych. O godzinie 21.37 gdy na placu św. Piotra trwała modlitwa różańcowa, odszedł do domu Ojca. Jego ostatnim chwilom towarzyszyły wielkie rzesze wiernych zgromadzone na placu św. Piotra. Były przy nim również miliony ludzi na całym świecie, które za pośrednictwem stacji telewizyjnych śledziły na bieżąco to, co dzieje się w Watykanie. Ciało Jana Pawła II zostało wystawione w Bazylice św. Piotra. Z różnych stron przybywali ludzie, by oddać hołd zmarłemu.
Pogrzeb papieża Polaka miał miejsce 8 kwietnia na placu św. Piotra. Prostą trumnę wykonaną z drzewa cyprysowego postawiono na dywanie. Położono na niej księgę Pisma Świętego, a wiatr przewracał jej kartki. Uroczystościom przewodniczył dziekan Kolegium Kardynalskiego kard. Józef Ratzinger. Przez wiele miesięcy z różnych stron przybywali ludzie i często po kilka godzin stali w długiej kolejce, by potem przez parę chwil pomodlić się przy grobie papieża Polaka.
Karol Wojtyła był człowiekiem niezwykłym. Patrząc na jego życiorys nietrudno zauważyć, że od najwcześniejszych lat był przygotowany przez Boga do wypełnienia szczególnej misji.
13 maja 2005 roku papież Benedykt XVI zezwolił na natychmiastowe rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Jana Pawła II, udzielając dyspensy od konieczności zachowania pięcioletniego okresu od śmierci kandydata, jaki jest wymagany przez prawo kanoniczne. Formalny proces rozpoczął się 28 czerwca 2005. Od 23 marca 2007 roku trybunał diecezjalny badający tajemnicę uzdrowienia jednej z francuskich zakonnic Marie Simon-Pierre za wstawiennictwem Papieża Polaka potwierdził fakt zaistnienia cudu. 2 kwietnia 2007 roku miało oficjalne miejsce zamknięcie diecezjalnej fazy procesu beatyfikacyjnego w Bazylice św. Jana na Lateranie w obecności wikariusza generalnego Rzymu kardynała Camillo Ruiniego. 19 grudnia 2009 roku papież Benedykt XVI podpisał dekret o uznaniu heroiczności cnót Jana Pawła II, który zamknął zasadniczą część jego procesu beatyfikacyjnego.
12 stycznia 2011 roku komisja Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych zaaprobowała cud za wstawiennictwem Jana Pawła II polegający na uzdrowieniu francuskiej zakonnicy. 14 stycznia 2011 papież Benedykt XVI podpisał dekret o cudzie i wyznaczył na dzień 1 maja 2011 roku beatyfikację papieża Jana Pawła II. Dokonał jej osobiście podczas uroczystej Mszy Świętej na placu św. Piotra w Rzymie, którą koncelebrowało kilka tysięcy kardynałów, arcybiskupów i biskupów z całego świata.
W dniu 30 września 2013 roku papież Franciszek ogłosił, że kanonizacja Papieża Polaka odbędzie się w niedzielę Bożego Miłosierdzia, 27 kwietnia 2014 roku w Rzymie. Do chwały świętych Jan Paweł II zostanie wyniesiony razem z jedynym ze swoich poprzedników, bł. Janem XXIII.